Kurtadam...

Bir dağın tepesinde tek başına, dolunaya hüzünlü bir şekilde sahipsiz şarkısını söylerken gördüm onu.
Kuyruğu soğuk gecede yankılanırken, rüzgâr bir arkadaş olarak katıldı hiçliğine.
Arayış içinde, meraklı, heyecanlı ama neyin peşinde?
Parlak siyah tüylerini, altın sarısı keskin gözlerini gördüm, şarkısı gecenin içinde yavaş yavaş çözülürken.
Dokunmak istedim çekici karanlığına, dişlerini gösterdi bana.
Korktum, ama durmak istemedim, bir adım daha attım.
Gözleri gözlerime bakarken, dolunay, spotu kendi üzerinden bize çevirerek sahnemizi aydınlattı.
Ne istediğimi çok iyi biliyordum. Dudaklarımı aralayıp, içimi bir kırbaç gibi akıtarak sessizliğe, söyledim. Peki, o hazır mıydı?
“Durma, dönüştür beni…”