Arkanı döndün ya bana,
Kusursuz dudaklarındaki o sahte tebessümü,
Derin gözlerindeki birikmiş gözyaşlarını,
Burnunun ağlamadan önceki kızarıklığını görmeyeyim diye.
Küçük, yavaş adımlarla yürümeye başladın.
Sanki o anı beynime kazımak istercesine.
Sanki acıklı bir aşk filmindeki ayrılık sahnesindeymişsin gibi.
Gölgen üzerimden çekilirken,
Güneş yüzüme vurmaya başladığında, işte o an anladım,
Senle olup ışıksız yaşamayı, aydınlığa tercih ettiğimi.
Rüzgar boynunu sarıp bana ulaştığında,
Yanında kokunu getirmişti ayrılık hediyesi olarak.
Arkanı döndün ya bana,
İşte ben hala bekliyorum bıraktığın yerde.
Bir gün fikrini değiştirirsen beni kolay bul diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder