Küçük avucuma bakıyorum şimdi.
Çatlak, kararsız, belirsiz çizgiler var üzerinde.
"Akıl, kalp ve hayat çizgisi" olarak adlandırılan buruşukluklar.
Meğer bu değerleri insan avucunun içinde tutarmış hep.
O aramaktan vazgeçmediğimiz, uğrunda kendimizi paraladığımız o üç şey hep ellerimizdeymiş.
Ama farkına vardım ki olay ilerlemek değilmiş yalnız başına...
Küçükken "saklambaç oynayan kaleye mum diksin" derken dopdolu olan avucuma bakıyorum şimdi,
Boş ve soğuk…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder